او
داشتم فکر می کردم که ما آدم ها تا کجا باید دامنه قول هایمان
را بگسترانیم؟مثلا قول داده ای به کسی یا حتی خودت که کاری را انجام ندهی ...
خب آیا این قول تمامی مکان ها و زمان ها را در بر می گیرد؟
بستگی دارد ...شاید این اولین جواب کسی باشد که حقوق خوانده و همیشه
باید احتیاط را مقدم بدارد و بداند بر هر امری ...و بعد همین حقوق دان می افزاید
که باید دید این عهد و قول چگونه بسته شده؟به صورت مطلق یا مقید؟
...
من قول داده ام.که نباشم.که فراموش کنم کسی را ...حادثه ای را ...
چهار سال به خیال قول گیرنده و شش سال به حساب خودم ...
...
من نیستم.من فراموش ...نه نکرده ام.من قول نداده ام که اگر کسی را شبیه
او دیدم،دلم ناگهان نریزد ...آب دهانم را نتوانم قورت دهم ...من فقط دیگر در دنیای
مادی آن فرد نیستم.همین.
...
شرایط قول؟قطعا قول را به صورت مطلق داده ام.من قیدی نزدم که می توانم
روزهایی خاص ...مثل روز جلسه توجیهی از دیدن شباهت کسی با او
نفسم بند نیاید ...
چرا فکر نمی کنم که کارم اشتباه است؟
چون می دانم که در حقیقت دیگر به همان صورت،او را به یاد نمی آورم.
او ...حالای اویی ست که زمانی بوده،محترم هم بوده و صاحب قلبی بوده که
حالا قطعا دیگر مثل سابق نیست.
...
چرا؟چون من دیگر آن دخترک سال های دور نیستم.من از آن روزها پشیمان
نیستم.دروغ چرا؟سکانس هایی بود که هنوز بابتشان شرمنده ام ...
اما در کل ...اگر برآیند این موضوع را در نظر بگیرم ،می بینم که خوب هم بوده
برایم.این که مجبور شدم رو در روی دخترک توی آینه بایستم و با سایه های
وجودم ...با تمام آنچه دوستش داشتم و نداشتم ...و با یک اعتماد به نفس
نیمه درب و داغان رو به رو شوم.مسئولیتش را مردانه بپذیرم و
شروع کنم ...
یا علی