او
آقای راننده تاکسی می توانست مثل بقیه شانه بالا بندازد و بگوید نمی دانم!
اما ایستاد و آدرس یک پارکینگ خیلی خوب رو ،اونهم نزدیک مجتمع قضایی بهم
داد و من تونستم به کارام برسم و امروز مسیر های جدید رو امتحان کنم.
آقای قاضی هم اجازه داد تا باز تجربه های جدیدی کسب کنم.
پرونده بخوانم و بپرسم.بخواهم برایم توضیح بدهد چرا ...
چند وقت پیش به زهرا گفتم که من چقدر خوشحال و سپاس گزارم.
خدایا ممنونم ...
پ.ن:این ماه رمضان را ،وقتی خواستم شروع کنم،کمی دلم گرفت ...
امسال دلم آن قدر از احساس گذشته خالی است که با دیدن کسانی که
درگیرند،کمی جا می خورم.خوبی اش این است که کلی دعاهای خوب کرده اند
برایم.
پ.ن.2:برای پایان نامه نویس های محترم:
من که کلی تجربه کسب کردم گفتم یه جا ثبت شه.برای انتخاب موضوع حتما به
موضوعات دفاع شده دانشکده های مربوط به رشته خودتان توجه داشته باشید که
در اواسط کار ناچار نشید کلی مطالبتون رو برای تکراری نشدن عوض کنید.
مدت مناسبی رو برای جستجوی وجود منابع کافی برای موضوعتون
صرف کنید!!!حتما حتما به کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران مراجعه و از سایت
اون استفاده کنید.اگرچه می دانم مبلغ کمی رو برای بچه های غیر دانشگاه
تهرانی دریافت می کنند(معادل کافی نت یا کمتر)اما واقعا ارزش
دسترسی ساده و سریع به بسیاری از منابع علمی روز دنیا رو داره.
او
نثر کتاب روان تر از آنی ست که فکر می کردم.
البته با توجه به حجم 500 صفحه ای آن ،کمی کند پیش می روم و هنوز
به 100 اول هم نرسیده ام.شاید یک علتش این باشد که سریالی که
قبلا بسیار دوست می داشتم را دوباره پیدا کرده ام،یکی یکی قسمت ها
را از صبح دانلود می کنم و می بینم.
این وسط کمی دسک تاپ را هم مرتب کرده ام و مطالبی را که ممکن است
بخواهم به پایان نامه اضافه کنم در قسمت میانی صفحه قرار داده ام.
از آن جایی که ذهنم مثل بیشتر آدم های دنیا به انجام یک کار در آن واحد عادت
ندارد،کتاب دیگری را هم دیروز از ملی به امانت گرفتم:
خندیدن بدون لهجه،از فیروزه جزایری (دومای) عزیزم ...با این که کتاب ترجمه روان
کتاب قبلی را ندارد و به نظرم نثرش نیز به روانی و جذابیت کتاب عطر سنبل،
عطر کاج نیست،اما باز نمی توانم بگویم که کتاب خوبی نیست یا ارزش خواندن
را ندارد.
به هر حال باید در این ماه (در صورت تمدید 15 روزه دوم)هر دو را تمام کنم که امیدوارم
برسم.
پ.ن:گاهی میان روز که می شود،از خودم می پرسم که آیا دارم فرار می کنم؟
از این که می بینم این همه دوست دارم سرم شلوغ باشد و لحظه ای سکوت برایم
بسیار دشوار شده ...خوشم نمی آید.
او
کتاب ها را می گذارم داخل کیفم.چند دقیقه بعد داخل
ماشینم.دارم رانندگی می کنم به سمت کتابخانه.به خودم می گویم
کتابی نگیرم یا...؟
نمی توانم تنبلی کنم.نمی خواهم.راستش فکر یه برنامه ویژه و خاص
برای این ماه قلقلکم می دهد.مدت هاست که دکتر،به هر مناسبتی گریزی
می زند به این کتاب ...می خواهمش.می رسم ملی ...
کتاب ها را پس می دهم ،کتاب را سفارش می دهم،بیست دقیقه ای محو
محیط دور و برم می شوم وبه همه جاسرک می کشم. کتاب مدنظرم را می گیرم.
من اهل متن های فلسفی نیستم.همیشه می گفتم که من سادگی را
بیشتر می پسندم ...اصلا اهل بافتن نیستم.نمی دانم.هر کسی یک طوریست دیگر!
به خانه که می رسم،کتاب را باز می کنم.می دانستم که باید فلسفی باشد.
اما دل نشین است ...
برای شروع دخترکی که می خواهد بیشتر بداند،خیلی هم خوب است...
پ.ن:دعا می کنم که بتوانم پایش بایستم.به خودش توکل می کنم و
توسلم به کسی است که این کتاب شرح زندگانی سراسر لطف اوست.